امام مهدی در کلام علما و بزرگان ۴۰: کلامی بسیار زیبا و تلنگرآمیز…
امام مهدی در کلام علما و بزرگان ۴۰: کلامی بسیار زیبا و تلنگرآمیز…
مرحوم حاج اسماعیل دولابی:
نه انتظار ما طوریست که آنها پهلوی ما بیایند، نه حرکت ما طوریست که ما به آنطرف برویم و او را ببینیم. اگر براستی منتظری، چرا لاغر نشده ای(از تلاش فراوان برای ظهور)؟ به محض اینکه حقیقتاً منتظر شوی، او میرسد. آیا خوبَست آدم اینقدر بی رگ (غیرت) باشد؟ دوستت ۱ ساعت دیر از سفر بیاید، اینهمه بی تابی میکنی. اگر منتظری آثارش کو؟
ما سه دسته انتظار داریم:
۱️⃣ کسی که از دوری زیاد، یاد امام میکند و انتظار دیدارش را میکِشد تا آثاری ببیند.
۲️⃣ کسی که آثار و جلوه ای از امام دیده، که فرموده اند: فرج امام زمان، فرجِ خود شماست. یعنی انتظار و دعا، برای خود شما گُشایش(در کارهایتان) می آورد.
۳️⃣ اگر انتظار و محبت به کمال برسد، دیدن یا ندیدنِ حضرت، در یقینش اثر ندارد و در همه وقت با قلب خود مشاهده میکند. مثل پیامبراکرم و اُویس قرنی که به ظاهر اصلا یکدیگر را ندیدند، اما هرگز از هم جدا نبودند.
امام سجاد نیز در این باره فرموده اند: منتظرین واقعی در زمان غیبت، برتر از مردم تمام زمان ها هستند؛ زیرا آنقدر از جانب خدا عقل و معرفت پیدا کرده اند که غیبت و شُهود برای آنها فرق نمیکند.
مصباحُ الهُدی؛ ص ۳۱۹
کلام جمیل جداً و ذو دلاله…
المرحوم الحاج إسماعیل دولابی:
إنتظارنا لإمام الزمان لیس أن یأتی إمام الزمان إلى جانبنا و هو أیضاً لیس تحرکنا باتجاه حتى نراه. إذا کنتم حقاً منتظرین له لماذا لم تنقص أوزنکم (من کثره أععمالکم من أجل الظهور)؟ فی الوقت الذی تصبحون فیه منتظرین حقیقین له، فهو سیأتی. هل من الجید أن یکون المرء بدون مروءه لهذه الدرجه؟ إذا تأخر صدیقک بالوصول من سفره لمده ساعه واحده یصیبک القلق. إذا کنت منتظر حقیقی لإمام الزمان فأین علامات هذا الانتظار؟
لدینا ثلاثه أنواع من الانتظار:
۱️⃣ الشخص الذی لم یرى إمام الزمان و هو مشتاق لرؤیته وهو یذکره کثیراً و ینتظر رؤیه أی أثر منه.
۲️⃣ الشخص الذی رأى دلائل و إشارات عن إمام الزمان و ذلک بعد تلبیه حاجته من قبل إمام الزمان، حیث یقولون: فرج إمام الزمان هو فرج لکم. هذا یعنی أن إنتظارکم و دعاؤکم یفتح علیکم أعمالکم.
۳️⃣ إذا وصل الانتظار و المحبه إلى درجه الکمال عندئذ یتولد یقین عند المؤمن بأن رؤیه إمام الزمان أم عدم رؤیته لیس له أی أثر حیث أنه سیرى إمام الزمان فی قلبه فی کل الأوقات. مثل الرسول الأکرم و أویس القرنی، فلم یرى أحدهما الآخر و لکن الرسول الأکرم کان حاضراً فی قلبه.
یقول الإمام السجاد حول هذا الموضوع : …إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَهِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَهُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَهِ الْمُشَاهَدَهِ…
مصباح الهدی، ص ۳۱۹
A very nice and moving word…
The late Haj Ismail Dulabi:
“Our awaiting is not the way that makes them come to us, nor is our behavior the way that we go towards him and see him. If you are truly awaiting, then why haven’t you been emaciated (by hard effort for his Reappearance)? As soon as you become a real awaiting person, he will come. Is it good to be this much indifferent? If your friend arrives an hour late from a trip, you would get restless. If you’re an awaiting person then where are the outcomes?”
We have three types of awaiting:
۱️⃣ Someone who, out of long absence, remembers the Imam and awaits for his meeting to see effects.
۲️⃣ Someone who has seen a trace of Imam, that it is said: “Imam Mahdi’s (PBUH) comfort is your own comfort.” It means that awaiting and praying for the Reappearance brings you a way out (of your difficulties).
۳️⃣ If awaiting and affection attains perfection, seeing the Imam or not doesn’t affect his certainty and he will see the Imam all the time with his heart. Like Prophet Muhammad (PBUH) and Uwais al-Qarani who didn’t see each another at all, but were never separate.
Imam Sajjad (PBUH) has also said about this: “Real awaiting people during the Occultation are superior to the people of all times; because they have been granted so much wisdom and insight by Allah that the absence and presence doesn’t make any difference to them.”
Misbah al-Huda (The light of guidance); p. 319
بخش پیام های مهدوی “امام مهدی در کلام علما و بزرگان”
