منجی در ادیان ۳۹ : مثالی مهم برای “منجی باوران”

مثالی مهم برای “منجی باوران”

کشتی ای را در دریای طوفانی درنظر بگیرید!
در فرضی که افراد این کشتی بدانند «اطرافشان تا صدها کیلومتر، هیچ ساحل نجاتی وجود ندارد و آذوقه ی کمی هم همراه داشته باشند» واقعا آنها چه می کنند؟

آیا حرکتی خواهند کرد؟! نه؛ چون پذیرفته اند مرگشان قطعیست!
اما اگر یقین داشته باشند «در نزدیکی شان، ساحل امن و نجاتی وجود دارد» چه می کنند؟ آیا بیکار می نشینند؟! قطعا اینگونه نیست؛
بلکه با تمام تلاش و توان، به سمت آن حرکت می کنند! همین اندازه که در دل انسانها امید بوجود آمد، مرگ سایه ی خود را جمع می کند!

توجه: “منجی باوری” چنین اثری دارد.

مثال من أجل المصدقین بالمنجی

لیکون لدیکم على سبیل المثال سفینه تجری فی بحر هائج!
بفرض أن رکاب هذه السفینه علموا أن أقرب ساحل یبعد عنهم مئات الکیلومترات و لدیهم کمیه قلیله من المؤن، فما الذی سیفعلونه؟

هل سیأتون بأیه حرکه؟ بالطبع لا، لأنهم اقتنعوا بأنهم سیموتون حتماً!
لکن إذا کان لدیهم یقین بأنه هناک ساحل قریب منهم یستطیعون اللجوء إلیه و إنقاذ أنفسهم فما الذی سیفعلونه؟
بالطبع لن یکون الجواب مثل سابقه و على العکس سیبذلون کل جهودهم لکی یصلوا إلى ذلک الساحل! یتولد فی قلب الناس أمل بالقدر الذی یبعد شبح الموت عنهم!

ملاحظه: التصدیق بالمنجی لدیه نفس هذا الأثر.

An important example for the “savior believers”

Imagine a ship in the middle of a stormy sea!
Granted that the passengers know “there is no surviving coast out to hundreds of kilometers around and they have few amount of food”. What would they do in this situation?

Will they move?! No, they won’t since they believe there is no way to survive!
But what would they do if they were sure that “there is a safe coast nearby”? Will they still do nothing?! Definitely not,
but they will move towards that destination with all their power! In fact, as there was hope in the human heart, the fear of death will perish!

Note: “Savior believing” has such an effect.