کشور ایران تا قبل از ظهور، چگونه باید باشد؟

کشور ایران تا قبل از ظهور، چگونه باید باشد؟

برای آنکه از وضع کشور در هنگام ظهور آگاه باشیم، باید شرایط ظهور امام زمان علیه‌السلام را بدانیم. برای ظهور دو شرط اساسی لازم است:

۱٫ پذیرش عمومی: یعنی مردم باید به حدی از دانایی برسند که هر چه امام زمان علیه‌السلام دستور داد، بدانند آن دستور کاملاً درست است و باید مو‌به‌مو آن را اجرا کنند؛ نباید از مسئولیت شانه خالی کنند و نباید اجرای عدالت را فقط در مورد دیگران دوست داشته باشند و وقتی اجرای عدالت به ضرر خود آنان شد، از آن فرار کنند و تن به عدالت ندهند؛ باید به حدی برسند که بفهمند دین، معنویت و ارزش‌های انسانی است که انسان را به سعادت می‌رساند، نه پیشرفت علم و صنعت! و تنها امام است که نیازهای واقعی انسان را می‌داند و می‌تواند مردم را خوش‌بخت کند؛ باید بدانند که فقط منتظر او باشند و از قدرت‌های مادی چشم بپوشند.

۲٫ یاران فداکار: علاوه‌بر قبول مردم که شرط پیروزی و به ثمر‌رسیدن یک قیام است، یاران فداکار و سخت‌کوش نیز باید در انجام برنامه‌های امام، شبانه‌روز تلاش کنند و از هیچ اقدامی برای پیشرفت دستورهای امام کوتاهی نکنند. در خدمت به اسلام و مردم، سر از پا نشناسند و کار‌کردن برای دیگران را با تمام جان و دل قبول کنند و به فکر مقام و رفاه خود نباشند.

در روایات، به وجود یاران ایرانی توجه زیادی شده و گفته شده است که بسیاری از شهرهای ایران، محل زندگی یاران امام است که در زمان ظهور به یاری امام خواهند پرداخت.[۱] مخصوصاً در روایات، شهر مقدس قم، پایگاه یاران امام زمان معرفی شده است.[۲]

با توجه به این دو شرط، باید گفت: کشور ما برای ظهور امام زمان باید به گونه‌ای باشد که همه مردم یا اکثر آنها، واقعاً منتظر امام زمان باشند؛ انتظار واقعی، تنها با گفتار و دعا ایجاد نمی‌شود؛ منتظر واقعی را از عمل او می‌توان شناخت که البته دعا نیز جزئی از عمل است. منتظر واقعی اولاً سعی می‌کند به امام زمان معرفت پیدا کند و ثانیاً در طریق طاعت و بندگی خدا قرار گیرد. تحقق این امر به موارد زیر است:

۱٫ نسبت به امام و انتظارات او معرفت یابد. برای این کار کتاب بخواند، در مجالس سخن‌رانی و… شرکت ‌کند؛

۲٫ سعی کند همیشه برای سلامتی امام زمان دعا کند؛

۳٫ برای سلامتی او صدقه بدهد و به نیابت از او اعمال مستحبی انجام دهد؛

۴٫ پای‌بند مسائل دینی و واجبات و محرامات باشد، آنها را به دقت بیاموزد و عمل نماید؛

۵٫ عدالت‌خواه باشد و راضی نباشد حق کسی ضایع شود، هر چند به ضرر خود او باشد؛

۶٫ مطیع نایب امام زمان (ولی فقیه) باشد و در زمان غیبت امام، دستورهای او را مانند دستورهای خود امام بداند؛۷٫ از گناه، زشتی و ظلم بپرهیزد و در کمک به مردم و جلب رضایت آنان بکوشد و وظایف دینی و اخلاقی خود را به طور کامل عمل نماید.

هر قدر تعداد چنین افرادی در ایران و جهان زیاد شود، می‌توان گفت به ظهور نزدیک‌تر می‌شویم و زمینه آمدن امام زمان فراهم‌تر می‌شود.

البته باید توجه داشت که در کنار کوشش‌های افراد صالح، عده‌ای افراد فاسد نیز گناه و تباهی را به حد اعلای آن می‌رسانند و سعی می‌کنند در جامعه، هر چه بیشتر گناه و بی‌عدالتی را ترویج دهند، اما با تلاش منتظران، وجود چنین افرادی مانع ظهور نمی‌شود؛ اینها گرد و غباری هستند که با آمدن باران رحمت الهی، از صحنه اجتماع زدوده می‌شوند، به شرط اینکه منتظران واقعی با امر به معروف و نهی از منکر، بستر را برای ظهور حضرت فراهم آورند تا با اصلاح امور و اصلاح افراد جامعه شرایط ظهور تحقق یابد.

پی‌نوشت‌ها

۱٫ ملاحم، ابن‌طاوس، ص۱۴۶، (نقل از چشم‌اندازی به حکومت امام مهدی، ص۹۸).

۲٫ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۷، ص۲۱۶، ح۳۸٫