وظایف منتظران ۱۶: اندوهگین بودنِ مومن در فراق امام

اندوهگین بودنِ مومن در فراق امام

این اندوه از نشانه های دوستی و علاقه به حضرت است. دلیلِ اینکه این کار از نشانه های اهل ایمان است، روایات بسیاری است که از امامان رسیده. روایاتی که بیان داشته اند از نشانه های یک فرد شیعه آن است که در اندوه امامان ناراحت باشد و تردیدی نیست غیبت مولایمان و غم هایی که بر ایشان وارد میشود، از بزرگترین علل اندوه امامان است.

امام صادق فرمودند: شخصِ اندوهگین به خاطر ما (اهل بیت) که غم و اندوهش برای ظلمی باشد که بر ما وارد شده، نفس کشیدنش، تسبیح گویی است و ناراحتی اش برای ما، عبادت است.

مکیال المکارم؛ اصول کافی ج۲

حزن المؤمن على فراق الإمام

هذه الحزن من علامات المحبه و الارتباط بالمهدی . إن هذا العمل من علامات أهل الإیمان و الدلیل على ذلک الروایات الکثیره التی وصلت من الأئمه. الروایات أوضحت أن من علامات الشخص الشیعی حزنه على حزن الأئمه و لا یوجد شک بأن غیبه مولانا و الهموم التی أصابته ، من أکبر أسباب حزن إمامنا.

قال الإمام الصادق علیه السلام: «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ، وَ هَمُّهُ لِأَمْرِنَا عِبَادَهٌ، وَ کِتْمَانُهُ لِسِرِّنَا جِهَادٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ»

مکیال المکارم؛ اصول کافی جزء۲

The sadness of the believers for the separation from the Imam

This grief is the sign of friendship and interest in the Imam. The reason that this grief is one of the signs of the believers is the existence of several narrations received from Imams. Those narrations have implied one of the signs of a Shiite and that is to be upset from the grief of Imams and there is no doubt that the absence of our Imam and the sadness that is incurred on him is one of the greatest causes of Imams’ grief.

Imam Sadiq said: “The breathing of a sad person whose grief is because of the oppression inflicted on us (Ahl al-Bayt) is considered as an exaltation (God’s praising) and his sadness for us is a worship.”

Mekyal al Makarem, Usul al-Kafi, vol. 2