آیا عقیده به مهدویت از جوامع دیگر به جامعه اسلامی وارد شده است؟ 

گلد زیهر می‌گوید: «بازگشت عقیده به مهدی، از اصول و مبانی غیر اسلامی است و درحقیقت این عقیده، اسطوره و از امور غیرواقعی است».[۱]

سائح علی حسین، نویسنده لیبیایی می‌گوید: «عقیده و نظریه غیبت و بازگشت، عقیده‌ای است مشترک بین یهود و نصارا، و تأثرپذیری فکر شیعی از این دو مصدر بعید نیست…».[۲]

دکتر عبدالرحمن بدوی می‌گوید: «کعب‌الاحبار کسی بود که عقیده به مهدی را در بین مسلمین منتشر ساخت».[۳]

پاسخ این ادعاها را از چند دلیل می‌توان به دست آورد:

۱. مطابق آنچه در قرآن و روایات متواتر اسلامی وارد شده، عقیده به ظهور مهدی موعود، عقیده‌ای اصیل و اسلامی است که در ادیان دیگر نیز به آن اشاره شده و هرگز نمی‌توان آن را اسطوره و از عقاید ساختگی قرار داد.

۲. این عقیده اختصاص به شیعه ندارد؛ بلکه صحابه به‌تبع آیات قرآن و روایات نبوی، معتقد به آن عقیده داشته‌اند و در طول تاریخ اسلام، عموم علمای اسلامی؛ اعم از شیعه و سنی، به آن معتقد بوده‌اند.

۳. اشتراک این عقیده بین یهود و نصارا و مسلمین، دلیل بر آن نیست که مسلمانان این فکر را از ادیان دیگر گرفته‌اند؛ بلکه دلالت بر آن دارد که موضوع انتظار منجی حقیقی، مقتضای فطرت بشر است و در هر دین و آیینی به آن اشاره شده است.

۴. این کعب‌الاحبار نبوده که عقیده به مهدویت را در جامعه اسلامی منتشر کرده؛ بلکه خدا و رسولان او به‌ویژه پیامبر اسلام و اهل‌بیت معصومش علیهم‌السلام این عقیده را در جامعه نشر داد‌ه‌اند. روایات بسیار زیادی در این زمینه از راویان گوناگون نقل شده که هیچ ارتباطی با کعب‌الاحبار نداشته‌اند.

پی‌نوشت‌ها