آیا لعن بر دشمنان اهل بیت، تأثیری در امر ظهور دارد؟
آیا لعن بر دشمنان اهل بیت، تأثیری در امر ظهور دارد؟
لعن، نماد تبرّی و یکی از وظایف منتظران است و در امر ظهور بی‌تأثیر نیست. مرحوم سید محمد‌تقی موسوی اصفهانی، هشتاد وظیفه برای شیعیان در عصر غیبت بیان کرده که هفتاد و هشتمین وظیفه را لعن بر دشمنان اهل بیت شمرده و می‌نویسد: «دلیل بر این کار، این است که این عمل، مایه تقرب به مولایمان و از محبوب‌ترین و مهم‌ترین اعمال است»
[۱] شیخ صدوق از امیرالمؤمنین، در ذکر مناقب هفتادگانه‌اش فرموده:
«و اما پنجاه و چهارم: پس به درستی که من از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: ای علی! بنی‌امیه تو را لعنت خواهند کرد و فرشته‌ای به شمار هر لعنت آنان، هزار لعنت بر ایشان برمی‌گرداند، پس هرگاه قائم به پا خیزد، چهل سال آنها را لعنت خواهد کرد»[۲] ایشان در ادامه، مطالب سودمندی در این باره بیان می‌کند؛ مثلاً لعن را در عصر غیبت، از اقسام یاری‌نمودن امام، با زبان می‌داند. ناگفته پیداست که این مسأله، بسیار دقیق و ظریف است و اگر لعن بر دشمنان، سبب ناراحتی و توهین به سایر برادران مسلمان شود، قطعاً مورد رضایت خدا نمی‌باشد.
خلاصه آنکه لعن بر دشمنان، مهم است، ولی تأثیر مستقیم بر پدیده ظهور ندارد؛ چون لعن بر دشمنان، از شرایط ظهور نیست.
پی‌نوشت‌ها
۱. مکیال‌المکارم، موسوی اصفهانی، ج۲، ص۵۶۰.
۲. خصال، شیخ صدوق، ج۲، ص۵۷۹، باب سبعین، ح۱.
