آیا عقیده به رجعت، نوعی اعتقاد به تناسخ نیست؟

البته قائلین به تناسخ به چهار گروه تقسیم می‌شوند: برخی از تناسخ در ابدان بشری سخن می‌گویند، گروهی به تناسخ در کالبد حیوانات معتقدند، جمعی تناسخ در نباتات و شماری تناسخ در جمادات را مطرح می‌سازند، که در کتب فلسفی، کلامی و روایی نادرستی این عقاید ثابت شده است.[۱]

از این بیان به روشنی می‌توان فهمید که تناسخ هیچ‌گونه سازگاری و مشابهت با رجعت ندارد. معتقدان به رجعت هرگز منکر قیامت نیستند، بلکه به وقوع این رستاخیز بزرگ همگانی یقین دارند. آنان هیچ‌گاه از تکرار بی‌نهایت دوره‌های آفرینش گفت‌وگو نمی‌کنند، بلکه به پیروی از قرآن برای جهان پایان و فرجامی قطعی می‌شناسند و از همه مهم‌تر آنکه، بنا بر عقیده رجعت، هرگز روح انسان به جسم شخص دیگر منتقل نمی‌شود، بلکه روح شخص رجعت‌کننده به جسم خود او تعلق می‌گیرد.

پی‌نوشت‌ها
۱. ر.ک:‌ اسفار، صدرالمتألهین، ج۹، الباب الثامن فی ابطال التناسخ، صص۱ـ۷۷؛ اشارات، ابن‌سینا، ح۳، صص۳۵۶ـ۳۵۹؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴، صص ۳۲ـ۳۲۲.