آیا اگر آن گروه از رجعت‌کنندگان که در ناپاکی، خالص بوده‌اند، پس از دیدن حقایق برزخ و بازگشت به این جهان توبه کنند، توبه آنها قبول می‌شود؟
آیا اگر آن گروه از رجعت‌کنندگان که در ناپاکی، خالص بوده‌اند، پس از دیدن حقایق برزخ و بازگشت به این جهان توبه کنند، توبه آنها قبول می‌شود؟
اولاً، توبه چنین کسانی پذیرفته نمی‌شود؛ زیرا توبه‌ای در پیشگاه خدا ارزش دارد که از روی اختیار و آزادی صورت پذیرد، نه توبه‌ای که پس از مشاهده قهر الهی و چشیدن عذاب‌های دردناک، انجام می‌شود. بر‌اساس آیات قرآن افرادی که مرتکب گناه می‌شوند یا از اعتقاد به آیین حق سر باز می‌زنند، هرگاه از کرده خود پشیمان شده، به درگاه خدا بازگردند، توبه ایشان پذیرفته است، اما اگر در آخرین لحظات زندگی، آن هنگام که حقایق در برابر دیدگان انسان آشکار می‌شود و نشانه‌های مرگ رخ می‌نماید، توبه کنند، توبه آنها پذیرفته نخواهد شد.
قرآن کریم می‌فرماید:
بازگشت به آستان ربوبی تنها به کسانی اختصاص دارد که از روی نادانی مرتکب کار زشت می‌شوند و فوراً توبه می‌کنند. اینان هستند که خداوند توبه ایشان را می‌پذیرد و [بدان] خداوند دانا و حکیم است. اما توبه برای کسانی نیست که در منجلاب گناهان غوطه‌ور بوده‌اند و هنگام فرارسیدن مرگ ندای توبه سر می‌دهند، یا آنان که در لحظه مرگ کافر می‌میرند. ما برای این‌گونه افراد عذابی دردناک آماده کرده‌ایم.[۱]
قرآن این حقیقت شگفت‌انگیز را چنین بیان می‌کند:
ای کاش می‌دیدی آن لحظه را که (مجرمان) بر کنار آتش دوزخ نگاه داشته شدند و گفتند: ای کاش ما (به دنیا) بازگردیم و از این پس نشانه‌های پروردگارمان را تکذیب نکرده و در شمار مؤمنان قرار گیریم، درحالی‌که برای آنان آنچه که از قبل پنهان می‌داشتند، آشکار شده و هرگاه به دنیا بازگردانده شوند، همان روش را ادامه داده و همچنان به کارهای ناروا دست می‌بازند و اینان دروغ‌گویند.[۳]
پی‌نوشت‌ها
