حضرت مهدی در دوران غیبت و ظهور چگونه به مردم تمام جهان رسیدگی می‌کند؟
حضرت مهدی در دوران غیبت و ظهور چگونه به مردم تمام جهان رسیدگی می‌کند؟
در این مسأله دو جهت باطنی و ظاهری وجود دارد.
جهت باطنی: امام با مقام امامت خود، به باطن مردم واقف است. او علم اولین و آخرین و حال و آینده را به اذن خدا دارد. درباره امام گفته‌اند که امام قطب عالم، مرکز و قلب جهان است و با قدرت الهی جهان را اداره می‌کند.
هشام‌بن‌حکم، شاگرد برجسته امام صادق علیه‌السلام در مجلس درس متکلم معروف معتزلی، عمروبن‌عبید، برای اثبات ضرورت وجود امام معصوم در جامعه به نکات مهمی اشاره می‌کند که بعد از بازگو کردن آن برای امام صادق علیه‌السلام مورد تأیید ایشان قرار می‌گیرد. خلاصه‌ی گفتار هشام‌بن‌حکم از این قرار است:
«انسان به‌عنوان یک موجود زنده ابزار متعددی در بدن دارد: چشم او کار می‌کند، گوش او کار می‌کند، زبان او کار می‌کند، دستگاه گوارش او از غذای جذب‌شده استخوان می‌سازد، خون می‌سازد، پوست تولید می‌کند، رگ می‌سازد و… بنابراین انسان اعضا و جوارح دارد. فرمانده کل در تمام اینها روح است. روح چگونه در آن واحد بر همه اعضا مسلط است؟ چگونه در آن واحد به چشم دستور می‌دهد که ببین، به گوش دستور می‌دهد که عکس‌برداری کن و… به همین گونه امام قلب عالم امکان است. او به تمامی اعضای جهان باذن‌الله مسلط است و آن‌ها را به کار می‌اندازد.»
.
امام زمان با قدرت الهی به هزاران نفر در گوشه و کنار جهان رسیدگی می‌کند و فریادرسی او همواره ساری و جاری است. امام با مقام امامت خود به اذن‌الله بر تمام امور عالم تسلط دارد، همانند روح و قلب در بدن انسان که بر تمامی اعضا و قوا مدیریت می‌کند و از هرکدام در جایگاه ویژه خود کار می‌کشد. او دستی در ملکوت و دستی در ملک دارد. خداوند عالم، کلید گنج نهانی را به او داده و او هرگونه بخواهد ـ که البته خواسته او عین خواسته خداست ـ تصرف می‌کند.
جهت ظاهری: در هنگام ظهور و در نحوه اداره جهان و رسیدگی به مردم باید ابعاد گوناگون شخصیت ۳۱۳ نفر یاران و همراهان خاص آن حضرت را دید. آنان تابع و مطیع بدون قیدوشرط امام زمان و افراد مورد اعتماد و اطمینان ایشان هستند. هوای نفس خود را مهار کرده‌اند، تابع هوس‌های حیوانی نیستند، چشم و دست امام عصرند. آنان در همه جهان منتشرند. به اندازه‌ای گوش به فرمان امامند که طبق حدیث، مانند پاره‌های ابر پاییزی [۲] در لحظاتی اندک گرد هم می‌آیند و با آن بزرگوار می‌نشینند و دستور می‌گیرند و به کار می‌بندند. از فرمان او لحظه‌ای سر نمی‌پیچند، در برابر او از خود اراده ندارند، همان‌گونه که او در برابر خدا چنین است. ایشان اعضای دولت آن حضرتند. این گروه نیز، افراد صالح دیگری را بر سر کار می‌گمارند. لذا امام زمان علیه‌السلام بر تمام جهان سلطه ظاهری نیز دارد و از تمام گوشه‌و‌کنار جهان، اطلاعات دقیق در دست اوست.
استفاده از وسایل ارتباط جمعی مدرن نیز می تواند مدنظر باشد.
در نتیجه، رسیدگی او به کل جهان از جهت ظاهری به مدیریت وسیع و دقیق و توان او مربوط است و به اطاعت و پیروی بی‌قید و‌شرط فرماندهان و کارگزاران او که همگی فرمانبران امر اویند.
این رسیدگی در دوران غیبت هم به‌وسیله ایشان و کارگزارانشان ـ آنجا که بخواهند ـ صورت می‌گیرد.
پی‌نوشت‌ها
۱. الکافی، کلینی، ج۱، ص ۱۶۹.
۲. منتخب‌الاثر، لطف‌الله صافی گلپایگانی، ص۴۷۵، ح۳، به نقل از روضه کافی.
